Άρθρο του
Μανώλη Κ. Κεφαλογιάννη
Ένα μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, ένα μνημείο λίκνο του Πολιτισμού παραμένει για πάνω από 200 χρόνια πεισματικά ακρωτηριασμένο.
Μία ευρωπαϊκή χώρα, πατρίδα του κοινοβουλευτισμού, μία ευρωπαϊκή κυβέρνηση συμπεριφέρεται σαν κοινός κλεπταποδόχος.
Η Μεγάλη Βρετανία νομιμοποίησε δια των πράξεων της και συνεχίζει να νομιμοποιεί το μεγαλύτερο έγκλημα κατά του Παγκόσμιου Πολιτισμού
Το έγκλημα του ακρωτηριασμού του Παρθενώνα. Τα Γλυπτά του Παρθενώνα αφαιρέθηκαν και κλάπηκαν από τον Τόμας Μπράουν, 7ο κόμη του Έλγιν, πρέσβη της Μεγάλης Βρετανίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από το 1799 έως το 1803 και μεταφέρθηκαν στη Βρετανία το 1806. Εκμεταλλευόμενος την τότε οθωμανική ηγεμονία στην Ελληνική επικράτεια κατάφερε και απέκτησε φιρμάνι από τον Οθωμανό σουλτάνο για την αποκαθήλωσή τους από τον Παρθενώνα με σκοπό τη μέτρηση και την αποτύπωσή τους σε σχέδια ενώ στη συνέχεια προχώρησε στην αφαίρεση και στη φυγάδευσή τους. Τα Γλυπτά του Παρθενώνα αποθηκεύτηκαν στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου το 1816 και από το 1936 τοποθετήθηκαν στην έκθεση Duveen που δημιουργήθηκε για το σκοπό αυτό και εκτίθενται στο παγκόσμιο κοινό που επισκέπτεται το Βρετανικό Μουσείο. Τα οποία έκτοτε πεισματικά παραμένουν υπό κατοχή. Η εν λόγω συλλογή περιλαμβάνει μερικά από τα γλυπτά των αετωμάτων, των μετοπών, που απεικονίζουν μάχες μεταξύ των Λαπιθών και των Κενταύρων, αλλά και της Ζωοφόρου του Παρθενώνα που κοσμούσε το ανώτερο τμήμα του σηκού του Ναού σε όλο τους το μήκος. Αντιπροσωπεύουν το 50% από ό,τι απομένει από το γλυπτό διάκοσμο του Παρθενώνα που διασώθηκε. 75 μέτρα από τα αρχικά 160, 15 από τις 92 μετόπες, 17 τμηματικές μορφές από τα αετώματα, όπως επίσης και άλλα τμήματα της αρχιτεκτονικής.
Το αίτημα επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα δεν είναι ελληνικό καπρίτσιο. Δεν είναι εθνικός μας εγωισμός. Είναι μείζον ζήτημα του Παγκόσμιου Πολιτισμού. Γι’ αυτό και βρίσκει διαρκώς και περισσότερους υποστηρικτές στην παγκόσμια διεθνή κοινότητα.
Στην πρόσφατη επίσκεψή του ο Έλληνας πρωθυπουργός έθεσε για μία ακόμη φορά το θέμα στον Βρετανό πρωθυπουργό. Και του τόνισε με τον πιο εμφατικό τρόπο:
«Το αίτημά μας δεν είναι φωτοβολίδα. Θα επιμείνουμε με μεθοδικότητα για να χτίσουμε τα απαραίτητα ερείσματα και στη βρετανική κοινή γνώμη για την ανάγκη επανένωσης με τα Γλυπτά του Μουσείου Ακροπόλεως. Είναι σημαντικό ζήτημα που αφορά τις διμερείς μας σχέσεις.
Δεν είναι κατά βάση ζήτημα μόνο νομικό, είναι πρωτίστως ζήτημα αξιακό και πολιτικό και θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα για να πετύχουμε το σκοπό μας».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επανέλαβε στον Μπόρις Τζόνσον ένα διαχρονικό αίτημα Πολιτισμού. Πιο επίκαιρο παρά ποτέ. Μία πρωτοβουλία που καταβάλλει η Ελλάδα για την επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα. Μία πρωτοβουλία που ξεκίνησε η τότε υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη. Η οποία το 1986 στο πλαίσιο της εκστρατείας για την επιστροφή των Γλυπτών είχε προσκληθεί και είχε εκφωνήσει μία ιστορική ομιλία ενώπιον του βρετανικού κοινού. Κοινό σημείο των δύο συναντήσεων. Την πρόσκληση στη Μελίνα Μερκούρη είχε τότε απευθύνει ο σημερινός Βρετανός πρωθυπουργός σε μία περίοδο που ο ίδιος ήταν φανατικός υποστηρικτής του συγκεκριμένου αιτήματος.
Η απάντηση της βρετανικής πλευράς τότε ήταν η απουσία ενός Μουσείου της Ακρόπολης που θα μπορούσε επάξια να φιλοξενήσει –κατά τους Βρετανούς- τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Ενώ σε ανακοίνωση που εξέδωσε το Βρετανικό Μουσείο το 2007 ανέφερε ότι δεν προτίθεται να παραχωρήσει την κυριότητα(!!!) των Γλυπτών του Παρθενώνα σε ελληνικό μουσείο. Με νεότερη ανακοίνωση του Βρετανικού Μουσείου το 2009 ενόψει των εγκαινίων του νέου Μουσείου της Ακρόπολης, που αποτελεί ένα κόσμημα στο μουσειακό χώρο και κατακλύζεται από χιλιάδες επισκέπτες από όλα τα μέρη του κόσμου, ανέφερε ότι με την ευκαιρία των εγκαινίων ήταν διατεθειμένο να δανείσει(!!!) τα Γλυπτά αρκεί η ελληνική κυβέρνηση να αναγνωρίσει τι δικαίωμα ιδιοκτησίας στο Βρετανικό Μουσείο.
Η συμβολική απάντηση, πλην της επίσημης κυβερνητικής θέσης που ασφαλώς απέρριψε το παράλογο αίτημα, ήρθε τη βραδιά των εγκαινίων του Μουσείου το 2009.
Σε μία κίνηση υψηλού συμβολισμού ο τότε υπουργός Πολιτισμού Αντώνης Σαμαράς που μεταδόθηκε τηλεοπτικά σε ολόκληρο τον κόσμο τοποθέτησε το κομμάτι μαρμάρου του Παρθενώνα που επεστράφη από το Μουσείο του Βατικανού σε μετόπη του Παρθενώνα. Μία κίνηση που συμβόλισε το διαχρονικό ελληνικό αίτημα για επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα στο υπέρλαμπρο νέο Μουσείο της Ακρόπολης που αγκαλιάζει το φως του Παρθενώνα.
Σήμερα, δύο και πλέον αιώνες μετά τα Γλυπτά του Παρθενώνα παραμένουν εξόριστα. Υπό βρετανική κατοχή.
Σήμερα, δύο αιώνες μετά, ο ακρωτηριασμός του Παρθενώνα, του Παγκόσμιου Πολιτισμού συνεχίζεται.
Η επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα παραμένει για όλους μας ένα κορυφαίο ζήτημα Αξιών και Πολιτισμού.
Και επαναλαμβάνοντας τα λόγια της Μελίνας Μερκούρη λέμε στη βρετανική κυβέρνηση:
«Κρατήσατε αυτά τα γλυπτά για δύο αιώνες. Τα φροντίσατε όσο καλύτερα μπορούσατε, γεγονός για το οποίο σας ευχαριστούμε. Όμως τώρα στο όνομα της Δικαιοσύνης και της Ηθικής παρακαλούμε δώστε τα πίσω. Ειλικρινά πιστεύω ότι μία τέτοια χειρονομία εκ μέρους της Μεγάλης Βρετανίας θα τιμούσε πάντα το όνομά της».