Ο Μανώλης Κ. Κεφαλογιάννης πρόεδρος της Μικτής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας έδωσε με την παρέμβασή του ηχηρή απάντηση επικαλούμενος το Διεθνές Δίκαιο τόσο στους προκλητικούς ισχυρισμούς Τούρκων αξιωματούχων όσο και στους απαράδεκτους χάρτες που παρουσίασαν με τους οποίους «δια μαγείας» εξαφάνισαν το ελληνικό Καστελόριζο.
«Ο απόλυτος σεβασμός στο Διεθνές Δίκαιο, η απόλυτη τήρηση του και η απόλυτη εφαρμογή του δεν συνιστούν απλώς συμβατική υποχρέωση ενός κράτους που θέλει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι η απόλυτη υποχρέωση. Η απόλυτη προϋπόθεση.
Δεν υπάρχει ενταξιακή πορεία χωρίς απόλυτο σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο.
Η Διεθνής Συνθήκη της Λωζάννης διασφάλισε την Ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή για σχεδόν έναν αιώνα. Και οι όποιες τάσεις αναθεωρητισμού από όπου και αν εκφράζονται δεν μπορούν να γίνουν δεκτές από κανέναν.
Οι σχέσεις καλής γειτονίας απαιτούν απόλυτο σεβασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων των γειτόνων μας. Και οι συνεχείς παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων όπως και οι προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ δεν συνιστούν σεβασμό.
Μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου σύμφωνα με το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων του 1947 ορίζεται ότι η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τις νήσους της Δωδεκανήσου (περιλαμβανομένου ρητώς και του Καστελόριζου) καθώς και τις παρακείμενες νησίδες. Σε προγενέστερη μάλιστα διμερή συνθήκη, του 1932, ανάμεσα στην Ιταλία και την Τουρκία το Καστελόριζο συμπεριλαμβάνονταν σε χάρτη με τα ιταλικά εδάφη.
Η όποια επίκληση του Διεθνούς Δικαίου από τον οποιονδήποτε δεν μπορεί να γίνεται αποσπασματικά. Με προφανή σκοπό, να «νομιμοποιήσει» παράνομες και ανεπίτρεπτες διεκδικήσεις.
Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας(UNCLOS) έχει κυρωθεί και υπογραφεί από όλες τις χώρες της ΕΕ. Από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αποτελεί ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Η τουρκική κυβέρνηση την επικαλείται χωρίς όμως να την έχει υπογράψει και να την έχει επικυρώσει. Και πιθανότατα χωρίς καν να την έχει διαβάσει.
Γιατί σε κάθε περίπτωση, η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας ρητώς αναφέρει ότι τα νησιά –άρα και το Καστελόριζο, όσο και αν οι Τούρκοι «το εξαφανίζουν από το χάρτη»- έχουν πλήρη δικαιώματα χωρικών υδάτων, υφαλοκρηπίδας και αποκλειστικής οικονομικής ζώνης.»
ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΘΕΣΜΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ
Το Θεσμικό πλαίσιο διαμορφώνουν οι Συνθήκες της Γενεύης του 1958 περί Υφαλοκρηπίδας και η Συνθήκη Μοντέγκο Μπέι του 1982 περί του Δικαίου της Θάλασσας πιο γνωστή ως Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας(UNCLOS). Η συγκεκριμένη Συνθήκη έχει κυρωθεί από 157 κράτη πλην ΗΠΑ, Ισραήλ, Τουρκίας και Βενεζουέλας. Θεωρείται, όμως ότι οι βασικές της αρχές έχουν αποκτήσει ισχύ Εθιμικού Δικαίου.
Βασικές της διατάξεις είναι το Άρθρο 121 που ορίζει ότι τα κατοικημένα νησιά έχουν Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και τα Άρθρα 56 και 57 που καθορίζουν τα δικαιώματα του παράκτιου κράτους.
Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι ειδικά με τα νησιά πρέπει να υιοθετηθεί μία προσαρμοσμένη εκδοχή της αρχής της Ευθυδικίας κατά τρόπο που ουσιαστικά αφαιρεί το δικαίωμα των νησιών σε ΑΟΖ και τα αντιμετωπίζει ως συνέχεια της υφαλοκρηπίδας της Μικράς Ασίας.
Αυτή είναι μία έωλη θέση που παρερμηνεύει τις Αρχές του Δικαίου της Θάλασσας. Που κατά τα άλλα η Τουρκία δεν το έχει κυρώσει αλλά το εφαρμόζει κατά το δοκούν στη Μαύρη Θάλασσα.
Παράλληλα, αγνοεί το γεγονός ότι το Καστελόριζο και η Στρογγύλη δεν είναι ξεκομμένες κουκίδες αλλά αποτελούν τμήμα συμπλέγματος 14 νήσων. Για τα οποία επιφυλάσσεται ξεχωριστή αντιμετώπιση (Υπόθεση 1977 σε σχέση με τα Αγγλικά νησιά της Μάγχης)
ΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΠΟΥ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ ΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ